Kwestia kredytów frankowych w Europie wywołała burzliwą debatę na temat odpowiedzialności banków, praw dłużników i stabilności finansowej. Wiele krajów europejskich, w tym Polska, zmaga się z problemem dłużników walutowych i ich wysokimi ratami kredytowymi. Próby rozwiązania tego problemu różnią się w zależności od kraju. W niniejszym artykule analizujemy i porównujemy strategie walki z kredytami frankowymi w Polsce oraz innych krajach europejskich.
Polska była jednym z państw, które doświadczyło gwałtownego wzrostu kursu franka szwajcarskiego i jego wpływu na dłużników hipotecznych. Decyzja Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) w 2019 roku była punktem zwrotnym, otwierając drogę do unieważnienia umów kredytowych z klauzulami indeksacyjnymi. To wywołało falę pozwów dłużników, którzy domagają się rekompensat za nadpłacone kwoty.
W Hiszpanii, gdzie również istnieje problem kredytów frankowych, wyroki sądowe były sprzeczne. Niektóre orzeczenia były korzystne dla dłużników, umożliwiając unieważnienie umów kredytowych, podczas gdy inne stanowią, że ryzyko kursowe było jasno prezentowane w umowach. To utrudnia dłużnikom jednolite i pewne rozwiązanie swoich problemów.
W samej Szwajcarii, gdzie frank szwajcarski jest walutą narodową, kredyty hipoteczne są udzielane w lokalnej walucie. W związku z tym kraj ten nie doświadcza tych samych problemów co inne kraje europejskie, które zaciągały kredyty hipoteczne w walucie obcej.
Włochy podjęły bardziej aktywne kroki w celu wsparcia dłużników walutowych. Wprowadzono ustawę „moratorium”, która zawiesza spłatę kredytów na określony czas dla dłużników w trudnej sytuacji finansowej. Rząd Włoch działał również na rzecz przekształcenia części kredytów walutowych na kredyty w euro.
Porównanie strategii walki z kredytami frankowymi w Polsce i innych krajach europejskich ukazuje złożoność problemu oraz różnice w podejściach prawnych i politycznych. Unieważnienie umów, reformy legislacyjne, decyzje sądowe i działania rządów wpływają na sposób, w jaki dłużnicy walutowi dążą do uzyskania sprawiedliwości. Rozważając różnice między krajami, istotne jest, aby pamiętać o kompleksowym charakterze tego problemu i konieczności dostosowania strategii do indywidualnych uwarunkowań każdego państwa.
Infolinia (24/7): 660-458-400